'കടബാധ്യത മൂലം ഈ വരുന്ന ആഗസ്റ്റ് പതിനഞ്ചിന് പുലര്ച്ചെ 12ന് കൂട്ട ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമെന്ന ബോര്ഡ് സ്വന്തം വീടിനു മുന്നില് എഴുതിവെച്ച് മാധ്യമശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റിയ 45കാരനാണ് കുണ്ടൂര് വിശ്വന്. ഈ പരസ്യപ്രഖ്യാപനം വര്ത്തമാന കേരളം നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സാമ്പത്തികവും സാമൂഹികവും മാനസികവുമായ അസമത്വങ്ങളിലേക്കുള്ള ഒരു ചൂണ്ടുപലക കൂടിയാണ്. വിശ്വന് സകുടുംബം മരിക്കുമോ ഇല്ലയോ? നമ്മുടെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന ഈ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയാന് വിശ്വന് ഇപ്പോള് നമ്മോടൊപ്പം ലൈനിലുണ്ട്. ഇന്ത്യയുടെ 59ാം സ്വാതന്ത്യ്രദിനത്തില് ഇത്തരം വിചിത്രമായ ഒരു ഭീഷണി യാഥാര്ഥ്യമായി തീര്ന്നാലുള്ള ഭവിഷ്യത്ത് എന്തായിരിക്കും, ഇതില് ആരാണ് കുറ്റക്കാര്?..കേരളം ഉറ്റുനോക്കുന്ന ഈ പ്രശ്നത്തിന്റെ വിവിധ വശങ്ങളെപ്പറ്റി സംസാരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി പ്രമുഖ മനഃശാസ്ത്രജ്ഞനും സാമൂഹിക പ്രവര്ത്തകനും എഴുത്തുകാരനുമായ ഡോ.സി. നന്ദകുമാര്, വെള്ളൂര് സഹകരണബാങ്ക് സെക്രട്ടറി മാധവന് നായര്, നാഷനല് ക്രൈം റെക്കോര്ഡ്സ് റിസര്ച്ച് ബ്യൂറോവിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥന് അലക്സ് പുന്നൂസ്, എന്നിവര് നമ്മോടൊപ്പം സ്റ്റുഡിയോവിലും വിശ്വന് കുണ്ടൂര്, അഡ്വക്കേറ്റ് ഫാത്തിമ ബീഗം എന്നിവര് ടെലഫോണ് ലൈനിലുമുണ്ട്. ന്യൂസ്ടൈം തുടരുന്നു. അതിനു മുമ്പ് ഒരിടവേള..''
നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നഭവനം സാക്ഷാത്കരിക്കാന് നിങ്ങളോടൊപ്പം ഞങ്ങളും.
മൂലൂര് ടവേഴ്സ് ആന്റ് റെസിഡന്സി, ബെറ്റര് ലൊക്കേഷന്സ്, ബെറ്റര് ലൈഫ് സ്റ്റൈല്
ക്രിയേഷന്സ് ഫോര് ജനറേഷന്സ്
''ന്യൂസ് ടൈം തുടരുന്നു. ശ്രീ വിശ്വന് കുണ്ടൂര്, കേള്ക്കാമോ? യഥാര്ഥത്തില് എന്താണ് സംഭവിച്ചത്? നിങ്ങളുടെ കുടുംബപശ്ചാത്തലത്തെക്കുറിച്ചൊന്നു ചുരുക്കിപ്പറയാമോ?''
നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നഭവനം സാക്ഷാത്കരിക്കാന് നിങ്ങളോടൊപ്പം ഞങ്ങളും.
മൂലൂര് ടവേഴ്സ് ആന്റ് റെസിഡന്സി, ബെറ്റര് ലൊക്കേഷന്സ്, ബെറ്റര് ലൈഫ് സ്റ്റൈല്
ക്രിയേഷന്സ് ഫോര് ജനറേഷന്സ്
''ന്യൂസ് ടൈം തുടരുന്നു. ശ്രീ വിശ്വന് കുണ്ടൂര്, കേള്ക്കാമോ? യഥാര്ഥത്തില് എന്താണ് സംഭവിച്ചത്? നിങ്ങളുടെ കുടുംബപശ്ചാത്തലത്തെക്കുറിച്ചൊന്നു ചുരുക്കിപ്പറയാമോ?''
(സന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനം, കൊമാല, പേജ് 26, ഡി.സി. ബുക്സ് കോട്ടയം)
ആമിര്ഖാന് നിര്മിച്ച് അനുഷ റിസ്വി സംവിധാനം ചെയ്ത 'പീപ്ലി ലൈവ്' കണ്ടപ്പോള് ആദ്യം മനസ്സിലേക്കു വന്നത് 'കൊമാല' എന്ന കഥയാണ്. പ്രമേയപരമായി ഈ രണ്ടു രചനകള്ക്കും പ്രകടമായ സാമ്യമുണ്ട്. കലാകാരന്മാര് ഒരേ പോലെ ചിന്തിക്കുന്നതുകൊണ്ടുവന്ന സാദൃശ്യമാവാം. ഭാവനയുടെ ഒരേ സഞ്ചാരപഥങ്ങളില് ഇരുവരും ഏതാണ്ട് ഒരേ സമയം അലഞ്ഞിരിക്കണം. 2006 ആഗസ്റ്റ് 15നാണ് 'കൊമാല' മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പില് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നത്. ഒരു വര്ഷത്തിനുള്ളില് അതിന്റെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷ കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമിയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണമായ ഇന്ത്യന് ലിറ്ററേച്ചറില് വന്നു. എന്.ഡി.ടി.വി ജേണലിസ്റ്റായ അനുഷ റിസ്വി മൂന്നുനാലു വര്ഷങ്ങളോളം ഈ കഥ സിനിമയാക്കാനുള്ള അഭ്യര്ഥനയുമായി ആമീര്ഖാനെ സമീപിച്ചിരുന്നു. അത് യാഥാര്ഥ്യമായത് 2010ലാണെന്നു മാത്രം. അമേരിക്കയിലെ സണ്ഡാന്സ് ഫിലിംഫെസ്റ്റിവല്, ബെര്ലിന് ഇന്റര്നാഷനല് ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവല് എന്നീ മേളകളില് പ്രദര്ശിപ്പിച്ച ശേഷമാണ് ഈ ചിത്രം ഇന്ത്യയില് റിലീസ് ചെയ്യുന്നത്. വിദര്ഭയിലെ കര്ഷകര് ഈ ചിത്രം നിരോധിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് ശബ്ദമുയര്ത്തിയിരുന്നു. കര്ഷകരുടെ ജീവിതദുരിതങ്ങളെ ചിത്രം ലളിതവത്കരിക്കുന്നുവെന്നായിരുന്നു അവരുടെ ആരോപണം.
ഗൌരവമുള്ള ഒരു വിഷയം പറയാന് ഗൌരവം വേണമെന്ന നിര്ബന്ധബുദ്ധി നമ്മുടെ ആര്ട്ട്ഹൌസ് സിനിമക്കാര് ഉണ്ടാക്കിവെച്ച ഒന്നാണ്. അതിഭാവുകത്വം കലര്ന്ന നാടകീയമായ മെലോഡ്രാമകളായിരുന്നു ഇന്ത്യന് ജീവിതപ്രശ്നങ്ങള് പ്രമേയമായ നമ്മുടെ പനോരമച്ചിത്രങ്ങളെല്ലാം. കറുത്ത ഫലിതത്തിന്റെ നാനാര്ഥങ്ങള് ഉപയോഗിച്ച് പ്രശ്നത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള സര്ഗാത്മകമായ ആര്ജവമുണ്ടായിരുന്നില്ല നമ്മുടെ പല ചലച്ചിത്രകാരന്മാര്ക്കും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സറ്റയര് സിനിമ നമ്മുടെ സമാന്തരധാരയില് വന്നതുമില്ല. ബാള്ക്കന് മേഖലകളില് യുദ്ധം തകര്ത്തെറിഞ്ഞ ജീവിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുസ്തുറിക്ക എടുത്ത സിനിമകള് ഓരോന്നും നോക്കുക. ഓരോ ഫ്രെയിമിലും ചിരിച്ചുലയാനുള്ള മരുന്നുണ്ടാവും. ആ ചിരിയിലൂടെയാണ് ഞെട്ടിക്കുന്ന യാഥാര്ഥ്യങ്ങളിലേക്ക് ചലച്ചിത്രകാരന് നമ്മെ വലിച്ചണയ്ക്കുന്നത്. കരയുന്ന കുറേ കഥാപാത്രങ്ങളെ നിര്വികാരമായി കണ്ടിരിക്കുന്നതിനേക്കാള് വികാരവിമലീകരണം സാധ്യമാക്കുക ഹാസ്യരസപ്രധാനമായ ആവിഷ്കാരം തന്നെയാണ്. ഫാഷിസത്തെക്കുറിച്ച് ചലച്ചിത്രചരിത്രം ഇന്നോളം കണ്ട ഏറ്റവും രൂക്ഷമായ ദൃശ്യപ്രസ്താവനയായ 'ദ ഗ്രേറ്റ് ഡിക്റ്റേറ്റര്' തന്നെ അതിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹരണം.
സര്ക്കാര് നഷ്ടപരിഹാരം നല്കുമെന്നു കരുതി സഹോദരന്റെ പ്രേരണയില് ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങുകയാണ് നാഥാ. ഈ വാര്ത്തയറിയുമ്പോള് മാധ്യമങ്ങള് ആ കുടിലിനു ചുറ്റും തമ്പടിക്കുന്നു. ലൈവ് റിപ്പോര്ട്ടുകളുമായി ഒരു മാധ്യമ സര്ക്കസിന് അവിടെ തുടക്കമാവുന്നു. പ്രഭാതകൃത്യത്തിനു പോവുന്ന നാഥായെപ്പോലും ക്യാമറക്കണ്ണുകള് വെറുതെ വിടുന്നില്ല. ഇതിനിടെ ചാനല്ച്ചര്ച്ചകളുടെ പൊടിപൂരം. വ്യവസായവത്കരണമാണ് കര്ഷകരുടെ പ്രശ്നങ്ങള്ക്കുള്ള പരിഹാരമെന്ന് നസിറുദ്ദീന് ഷാ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കേന്ദ്രകൃഷിമന്ത്രി. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അടുത്തതിന്റെ സാഹചര്യത്തില് രാഷ്ട്രീയനേതാക്കളും വോട്ടുബാങ്ക് ലക്ഷ്യമിട്ട് അവിടേക്കു വരുന്നു. ഒടുവില് പൊടിമൂടിയ ഒരു കണ്സ്ട്രക്ഷന് സൈറ്റിലാണ് നാം നാഥായെ കാണുന്നത്. കൃഷിമന്ത്രി പറഞ്ഞതുപോലെ ഉപജീവനത്തിന് വ്യവസായവത്കരണത്തിന്റെ വഴിതന്നെ അയാള് തേടുന്നു. സമീപകാലത്ത് കൃഷി വിട്ട് മറ്റു തൊഴിലുകളിലേക്കു മടങ്ങിയ കര്ഷകരുടെ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകള് കാട്ടുന്ന വാചകത്തോടെ ചിത്രം അവസാനിക്കുന്നു. ബോളിവുഡ് ജനജീവിതത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണയക്കുന്നുവെന്നത് സ്വാഗതാര്ഹമായ ഒരു കാര്യമാണ്. അത് പതിവു പനോരമപ്പടങ്ങളുടെ വരണ്ട ആഖ്യാനമാവുന്നില്ല എന്നതും ആശ്വാസം പകരുന്നു. സമീപകാലത്ത് ഇന്ത്യന് സിനിമ കണ്ട ഏറ്റവും മികച്ച കാസ്റ്റിംഗ് ഈ ചിത്രത്തില് കാണാം. വരണ്ട ഗ്രാമങ്ങളിലെ വരണ്ട മനുഷ്യര്. ദൈന്യത മുറ്റിയ കണ്ണുകള്.
ഇംഗ്ലീഷ് ന്യൂസ്ചാനലുകളാണ് അനുഷ റിസ്വിയുടെ വിമര്ശനത്തിന് കൂടുതലും വിധേയമാവുന്നത്.അവരത് അര്ഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നതും വാസ്തവം തന്നെ. ധോണിയുടെ വിവാഹത്തിന് പാപ്പരാസികള് നടത്തിയ പടപ്പുറപ്പാട് നമ്മള് കണ്ടതാണ്. കത്രീന കൈഫും സല്മാനും വേര്പിരിഞ്ഞത് അവര്ക്ക് ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസ് ആയിരുന്നു. (അമൂല്യ എന്ന കന്നട നടിയുടെ ചുംബനം ഒരു ചാനല് വാര്ത്തയാക്കിയത് കാണൂ. http://www.youtube.com/watch?v=brMUwHfQfUo&feature=related. നെഞ്ചിടിപ്പോടെയുള്ള ന്യൂസ്റീഡറുടെ വായനക്കൊപ്പം റിപ്പോര്ട്ടറുടെ ആവേശകരമായ വിവരണം കേള്ക്കൂ. എന്നിട്ട് ലജ്ജിച്ച് ലജ്ജിച്ച് തല താഴ്ത്തൂ.) എന്.ഡി.ടി.വി റിപ്പോര്ട്ടറായിരുന്ന അനുഷ സ്വന്തം തൊഴില്രംഗത്തെ ആത്മപരിശോധനക്കു പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന വിധമാണ് വിചാരണ ചെയ്യുന്നത്.
ആമിര്ഖാന് ഒരു സംഭവം തന്നെയാണ്. നമ്മുടെ താരരാജാക്കന്മാര് കണ്ടു പഠിക്കണം. 1988 മുതല് ബോളിവുഡിലെ മുന്നിര താരം. ദീപാമേത്തയുടെ 'എര്ത്തി'ല് വേഷമിട്ട ശേഷം വ്യത്യസ്തമായ സിനിമകളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു. 2001ല് ലഗാന്. ബോളിവുഡിന്റെ ദുഷ്പേരു മാറ്റിയ ചിത്രം. പിന്നീട് ദില് ചാഹ്താ ഹൈ. ബോളിവുഡിന്റെ ചരിത്രത്തില് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും എന്നു പറയാന് ഒരു വിഭജനരേഖയായി മാറിയ ചിത്രം. 2005ല് കേതന് മേത്തയുടെ മംഗള് പാണ്ഡേ. അടുത്ത വര്ഷം രാകേഷ് ഓംപ്രകാശ് മെഹ്റയുടെ രംഗ് ദേ ബസന്തി, 2007ല് താരേ സമീന് പര്, 2009ല് ത്രീ ഇഡിയറ്റ്സ്. വര്ഷത്തില് ഒന്നോ രണ്ടോ മികച്ച ചിത്രങ്ങളില് മാത്രം വേഷമിടുന്നു. 'പീപ്ലി ലൈവ്'പോലുള്ള വ്യത്യസ്തമായ ചിത്രങ്ങള് നിര്മിക്കുന്നു. സൂപ്പര്താര പദവി വേണ്ട, സ്തുതിപാഠകര് വേണ്ട. മാധ്യമങ്ങളുടെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തില്നിന്ന് കഴിയുന്നതും അകന്നുനില്ക്കുന്നു.എപ്പോഴാണ് നമ്മുടെ താരങ്ങള് ഇങ്ങനെ കെട്ടുകാഴ്ചകളില്നിന്ന്, പൊയ്ക്കാലുകളില് കെട്ടിയുയര്ത്തിയ സൂപ്പര്പദവികളില്നിന്ന് മണ്ണിലിറങ്ങുക?
ഗൌരവമുള്ള ഒരു വിഷയം പറയാന് ഗൌരവം വേണമെന്ന നിര്ബന്ധബുദ്ധി നമ്മുടെ ആര്ട്ട്ഹൌസ് സിനിമക്കാര് ഉണ്ടാക്കിവെച്ച ഒന്നാണ്. അതിഭാവുകത്വം കലര്ന്ന നാടകീയമായ മെലോഡ്രാമകളായിരുന്നു ഇന്ത്യന് ജീവിതപ്രശ്നങ്ങള് പ്രമേയമായ നമ്മുടെ പനോരമച്ചിത്രങ്ങളെല്ലാം. കറുത്ത ഫലിതത്തിന്റെ നാനാര്ഥങ്ങള് ഉപയോഗിച്ച് പ്രശ്നത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള സര്ഗാത്മകമായ ആര്ജവമുണ്ടായിരുന്നില്ല നമ്മുടെ പല ചലച്ചിത്രകാരന്മാര്ക്കും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സറ്റയര് സിനിമ നമ്മുടെ സമാന്തരധാരയില് വന്നതുമില്ല. ബാള്ക്കന് മേഖലകളില് യുദ്ധം തകര്ത്തെറിഞ്ഞ ജീവിതങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുസ്തുറിക്ക എടുത്ത സിനിമകള് ഓരോന്നും നോക്കുക. ഓരോ ഫ്രെയിമിലും ചിരിച്ചുലയാനുള്ള മരുന്നുണ്ടാവും. ആ ചിരിയിലൂടെയാണ് ഞെട്ടിക്കുന്ന യാഥാര്ഥ്യങ്ങളിലേക്ക് ചലച്ചിത്രകാരന് നമ്മെ വലിച്ചണയ്ക്കുന്നത്. കരയുന്ന കുറേ കഥാപാത്രങ്ങളെ നിര്വികാരമായി കണ്ടിരിക്കുന്നതിനേക്കാള് വികാരവിമലീകരണം സാധ്യമാക്കുക ഹാസ്യരസപ്രധാനമായ ആവിഷ്കാരം തന്നെയാണ്. ഫാഷിസത്തെക്കുറിച്ച് ചലച്ചിത്രചരിത്രം ഇന്നോളം കണ്ട ഏറ്റവും രൂക്ഷമായ ദൃശ്യപ്രസ്താവനയായ 'ദ ഗ്രേറ്റ് ഡിക്റ്റേറ്റര്' തന്നെ അതിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹരണം.
സര്ക്കാര് നഷ്ടപരിഹാരം നല്കുമെന്നു കരുതി സഹോദരന്റെ പ്രേരണയില് ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങുകയാണ് നാഥാ. ഈ വാര്ത്തയറിയുമ്പോള് മാധ്യമങ്ങള് ആ കുടിലിനു ചുറ്റും തമ്പടിക്കുന്നു. ലൈവ് റിപ്പോര്ട്ടുകളുമായി ഒരു മാധ്യമ സര്ക്കസിന് അവിടെ തുടക്കമാവുന്നു. പ്രഭാതകൃത്യത്തിനു പോവുന്ന നാഥായെപ്പോലും ക്യാമറക്കണ്ണുകള് വെറുതെ വിടുന്നില്ല. ഇതിനിടെ ചാനല്ച്ചര്ച്ചകളുടെ പൊടിപൂരം. വ്യവസായവത്കരണമാണ് കര്ഷകരുടെ പ്രശ്നങ്ങള്ക്കുള്ള പരിഹാരമെന്ന് നസിറുദ്ദീന് ഷാ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കേന്ദ്രകൃഷിമന്ത്രി. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അടുത്തതിന്റെ സാഹചര്യത്തില് രാഷ്ട്രീയനേതാക്കളും വോട്ടുബാങ്ക് ലക്ഷ്യമിട്ട് അവിടേക്കു വരുന്നു. ഒടുവില് പൊടിമൂടിയ ഒരു കണ്സ്ട്രക്ഷന് സൈറ്റിലാണ് നാം നാഥായെ കാണുന്നത്. കൃഷിമന്ത്രി പറഞ്ഞതുപോലെ ഉപജീവനത്തിന് വ്യവസായവത്കരണത്തിന്റെ വഴിതന്നെ അയാള് തേടുന്നു. സമീപകാലത്ത് കൃഷി വിട്ട് മറ്റു തൊഴിലുകളിലേക്കു മടങ്ങിയ കര്ഷകരുടെ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകള് കാട്ടുന്ന വാചകത്തോടെ ചിത്രം അവസാനിക്കുന്നു. ബോളിവുഡ് ജനജീവിതത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണയക്കുന്നുവെന്നത് സ്വാഗതാര്ഹമായ ഒരു കാര്യമാണ്. അത് പതിവു പനോരമപ്പടങ്ങളുടെ വരണ്ട ആഖ്യാനമാവുന്നില്ല എന്നതും ആശ്വാസം പകരുന്നു. സമീപകാലത്ത് ഇന്ത്യന് സിനിമ കണ്ട ഏറ്റവും മികച്ച കാസ്റ്റിംഗ് ഈ ചിത്രത്തില് കാണാം. വരണ്ട ഗ്രാമങ്ങളിലെ വരണ്ട മനുഷ്യര്. ദൈന്യത മുറ്റിയ കണ്ണുകള്.
ഇംഗ്ലീഷ് ന്യൂസ്ചാനലുകളാണ് അനുഷ റിസ്വിയുടെ വിമര്ശനത്തിന് കൂടുതലും വിധേയമാവുന്നത്.അവരത് അര്ഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നതും വാസ്തവം തന്നെ. ധോണിയുടെ വിവാഹത്തിന് പാപ്പരാസികള് നടത്തിയ പടപ്പുറപ്പാട് നമ്മള് കണ്ടതാണ്. കത്രീന കൈഫും സല്മാനും വേര്പിരിഞ്ഞത് അവര്ക്ക് ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസ് ആയിരുന്നു. (അമൂല്യ എന്ന കന്നട നടിയുടെ ചുംബനം ഒരു ചാനല് വാര്ത്തയാക്കിയത് കാണൂ. http://www.youtube.com/watch?v=brMUwHfQfUo&feature=related. നെഞ്ചിടിപ്പോടെയുള്ള ന്യൂസ്റീഡറുടെ വായനക്കൊപ്പം റിപ്പോര്ട്ടറുടെ ആവേശകരമായ വിവരണം കേള്ക്കൂ. എന്നിട്ട് ലജ്ജിച്ച് ലജ്ജിച്ച് തല താഴ്ത്തൂ.) എന്.ഡി.ടി.വി റിപ്പോര്ട്ടറായിരുന്ന അനുഷ സ്വന്തം തൊഴില്രംഗത്തെ ആത്മപരിശോധനക്കു പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന വിധമാണ് വിചാരണ ചെയ്യുന്നത്.
ആമിര്ഖാന് ഒരു സംഭവം തന്നെയാണ്. നമ്മുടെ താരരാജാക്കന്മാര് കണ്ടു പഠിക്കണം. 1988 മുതല് ബോളിവുഡിലെ മുന്നിര താരം. ദീപാമേത്തയുടെ 'എര്ത്തി'ല് വേഷമിട്ട ശേഷം വ്യത്യസ്തമായ സിനിമകളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു. 2001ല് ലഗാന്. ബോളിവുഡിന്റെ ദുഷ്പേരു മാറ്റിയ ചിത്രം. പിന്നീട് ദില് ചാഹ്താ ഹൈ. ബോളിവുഡിന്റെ ചരിത്രത്തില് അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും എന്നു പറയാന് ഒരു വിഭജനരേഖയായി മാറിയ ചിത്രം. 2005ല് കേതന് മേത്തയുടെ മംഗള് പാണ്ഡേ. അടുത്ത വര്ഷം രാകേഷ് ഓംപ്രകാശ് മെഹ്റയുടെ രംഗ് ദേ ബസന്തി, 2007ല് താരേ സമീന് പര്, 2009ല് ത്രീ ഇഡിയറ്റ്സ്. വര്ഷത്തില് ഒന്നോ രണ്ടോ മികച്ച ചിത്രങ്ങളില് മാത്രം വേഷമിടുന്നു. 'പീപ്ലി ലൈവ്'പോലുള്ള വ്യത്യസ്തമായ ചിത്രങ്ങള് നിര്മിക്കുന്നു. സൂപ്പര്താര പദവി വേണ്ട, സ്തുതിപാഠകര് വേണ്ട. മാധ്യമങ്ങളുടെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തില്നിന്ന് കഴിയുന്നതും അകന്നുനില്ക്കുന്നു.എപ്പോഴാണ് നമ്മുടെ താരങ്ങള് ഇങ്ങനെ കെട്ടുകാഴ്ചകളില്നിന്ന്, പൊയ്ക്കാലുകളില് കെട്ടിയുയര്ത്തിയ സൂപ്പര്പദവികളില്നിന്ന് മണ്ണിലിറങ്ങുക?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ